Die ochtend ben ik wakker geworden op de klanken van De Dijk die uit zijn kamer kwamen. Het heeft wel wat, om drie seconden nadat hij het licht aan heeft gedaan, Huub van der Lubbe te horen zingen of het licht uit mag. Het had van mij niet eens aan gehoeven, om even over zeven. Maar nu staat mijn zoon met zijn jas aan klaar totdat zijn moeder het sein geeft om naar school te gaan. Hij hangt aan de tafel, waar ik achter de krant mijn balansdag sober begin met twee plakjes ontbijtkoek. ,,Weet je wat ik nog wel eens zou willen hebben?”, zegt mijn jongste nazaat (9). Ik ben een moderne, liefhebbende vader, met een neiging tot het verwennen van zijn kroost. Mij is niet gauw iets te gek. ,,Nou?”, brom ik. ,,Een hardcore cd’tje”, zegt mijn zoon. Ik verslik me in mijn thee.

Meer lezen