examentijd-38346487De examentijd tilt ook de gesprekken aan onze eettafel naar een hoger niveau. ,,Catullus kwam uit Verona, wist je dat?”, vraagt mijn dochter aan haar moeder. Verona. Daar zijn we vorig jaar geweest. Mooie stad. Romeins theater. Opera. Maar verder hoef ik me er niet mee te bemoeien, natuurlijk. Mij is niks gevraagd. Dus is het een raadsel waarom ik toch mijn mond opentrek. ,,Catullus? Ik ken alleen Schanulleke, van Suske en Wiske.”

Een generatiekloof kun je het niet noemen, want mijn klassiek geschoolde eega blijkt wel vertrouwd met Gaius Valerius Catullus (ongeveer 84 tot 54 voor Christus), de eerste grote Latijnse lyricus. (Dank, Wikipedia, dank.) Maar op de havo vonden ze het niet nodig mij vertrouwd te maken met zijn liefdesgedichten over de frivole Clodia, de overspelige echtgenote van Quintus Metellus Celer.

Een kennis- en interessekloof moet het zijn, die maakt dat ik onze oudste nazaat al aan het begin van haar loopbaan op het tweetalig gymnasium geestelijk ben kwijtgeraakt. Een enkele keer slechts, kwam daarover een licht verwijt van haar lippen. Als ze subtiel vertelde over klasgenootjes wier vaders raketgeleerden bij ESA waren en zo handig konden assisteren bij wis- en natuurkundevraagstukken. Of over een hersenchirurg als buurman beschikten wiens betrokkenheid bij een biologiewerkstuk verder reikte dan, zoals in mijn geval, het bijvullen van de printerpatronen op de avond dat de finale uitdraai moet worden gemaakt.

Nu het erop aankomt in deze drie weken bestaat mijn support elke morgen uit een recht hartelijk gemeend ‘Doe je best!’, dat op de keper beschouwd als een belediging voor haar ambities mag worden beschouwd. Natuurlijk doet ze haar best. Het is al lang geen vraag meer óf ze slaagt. Het gaat erom met welke cijfers, om in elk geval rechtstreeks te worden toegelaten tot Geneeskunde. De studie Klassieke Talen gaat ze er als hobby – ik denk in hobby’s, ze zal het waarschijnlijk zelf anders noemen – bij doen.

Voor mij als ouder, man en (dus) exponent van de door Jan Peter Balkenende verfoeide 6-jescultuur, is met de gemiddelden die ze in de afgelopen maanden heeft gescoord, al voor het centraal schriftelijk examen de druk van de ketel. ,,Al kom je helemaal niet opdagen, dan ben je nog geslaagd!”, roep ik, niet gehinderd door enige mathematische kennis, met de euforie van een Louis van Gaal. Du bist die Beste!

In andere gezinnen schijnt die examentijd nog wel een dingetje te zijn, begrijp ik uit verhalen van klasgenootjes waarvoor het complete gezin het levensritme heeft aangepast om voldoende nachtrust te garanderen. Op de site van de Krant van wakker Nederland zie ik voedingsadviezen opduiken. ‘Goed leren is uiteraard de basis, maar onderschat de rol van gezond eten en drinken niet!’ De tips reppen van volkoren boterhammen (ontbijt), rozijnenbollen (tussendoor), wraps met gestoomde zalm (lunch), smoothies (tussendoor) en kippenbout met partjes aardappel in de oven, worteltjes en peultjes (warme maaltijd).Ik mag alleen maar hopen dat de buikpijn waarmee ze op dinsdag naar het examen Latijn vertrekt aan de spanning ligt, en niet aan de twee licht aangebrande pistoletjes, de bleke drumsticks en de in een half pakje croma gebakken aardappelen in combinatie met een potje witte bonen in tomatensaus, die ik haar de avond ervoor heb voorgeschoteld.

Ze komt er in elk geval enigszins gedesillusioneerd van terug. Moeilijk? Ze schudt mismoedig het hoofd. Zo makkelijk. Op deze manier halen ook de kneuzen die er helemaal niet goed in zijn een voldoende. Dat lijkt haar toch niet de bedoeling, van een examen.

Als ouder hoop je altijd dat je kind het verder schopt dan jij.

Maar je kunt ook overdrijven.

 

Uit de krant van 20 mei 2010.