Een dagje naar de niersteenvergruizer, de oorsmeerverwijderaar of de aambeienaanstipper zijn nooit tot ons palet van gezinsuitjes doorgedrongen. Maar voor de jaarlijkse controle bij de tandarts wringen wij ons in allerlei bochten om de agenda’s zodanig op elkaar af te stemmen dat we ons in familieverband tussen de wijdopengesperde kaken kunnen laten kijken. Onze smoelensmid heeft er zijn activiteitenaanbod op afgestemd. Voorheen konden de nazaten na gedane zaken een cadeautje uitzoeken uit de onderste la van de kast. Nu ze 21 en 16 zijn mogen we allemaal op de röntgenfoto.
De tandarts probeert zich al jarenlang te ontworstelen aan zijn plekje in het gruwelkabinet dat hij vooral dankt aan het fenomeen schooltandarts, een variant op de rondreizende chirurgijn die in vroeger tijden zijn diensten op jaarmarkten en in het voorprogramma van openbare executies aanbood. Met name in de jaren zestig en zeventig zijn generaties opgegroeid die spontaan hun plas laten lopen als er een camper door de straat rijdt. De schooltandarts!
Met verfijndere apparatuur die zogenaamd geen pijn meer zou doen, speciale therapie voor de ernstigste angstpatiënten en steeds meer nadruk op het cosmetische aspect, gaat de tandarts de concurrentie aan met de Winterefteling en het wellnessarrangement.
De nieuwste vorm van branchevervaging is de botox- of injectablesbehandeling. Na het verwijderen van overtollig tandsteen en het polijsten van door wijn, koffie en sigaretten aangetast glazuur, kunnen er ook kraaienpootjes en rimpels worden weggespoten.
Plastisch chirurgen zijn er laaiend om. De botoxtandartsen kennen de anatomie onvoldoende, riep vice-voorzitter Hay Winters van de Nederlandse Vereniging voor Plastische Chirurgie gisteren in deze krant. ,,Er wordt aan oogleden en oogkassen gezeten. Ze weten niet waar ze mee bezig zijn. De patiënt kan daar de dupe van worden!” Tandartsen zijn alleen nog verzekerd voor ingrepen in het gebied onder de neus. Vakorganisatie NMT raadt patiënten aan om na te gaan of hun tandarts is gekwalificeerd voor allerlei bijkomende taken. ,,Ik zou mijn kapper niet snel mijn tanden laten bleken.”
Het kan aan mijn eigen perzikhuidje liggen, maar over botox heb ik mijn tandarts nog niet gehoord. Wel heeft hij zijn dienstenpakket uitgebreid met het aanbrengen van implantaten en heeft hij zich bekwaamd in allerlei vormen van kaakchirurgie. Hij probeert al twee jaar onze dochter zo ver te krijgen om haar vier verstandskiezen – die keurig een plekje hebben gevonden in een verder volmaakt gebit – te laten wegsnijden, maar tot nog toe zonder succes. Deze week begon hij onze zoon – die ook zoiets als verstandskiezen ontwikkelt – te bewerken.
Tegen mij gaat hij subtieler te werk. ,,Ik mag u feliciteren”, zegt de tandarts na het bestuderen van de röntgenfoto’s, ,,geen gaatjes.”
En hij stuurt mij voor straf door naar de mondhygiëniste, niet helemaal toevallig zijn assistente die me een week later in dezelfde stoel ontvangt als de baas een ochtendje aan het golfen is.
Tandartsen zijn goed bezig, wil ik maar zeggen. De crisis heeft geen vat op ze.
Alleen de mondhygiëniste heeft het niet goed begrepen. Drie kwartier lang gaat ze meedogenloos tekeer om jaren van zorgvuldig opgespaard tandsteen weg te hakken, te boren en af te zuigen.
Terwijl het zoveel anders kan. Zelfs bij de kapper is tegenwoordig een hoofdhuidmassage standaard inbegrepen bij het wassen en watergolven.
Tot de smeerpijpen die zich door een eventuele uitbreiding van het takenpakket van de mondhygiëniste op verkeerde gedachten laten brengen, zou ik willen zeggen:
Heren, heren, het betreft hier wel een gezinsuitje!
Uit de krant van 21 februari 2013.
Reacties kunnen niet achtergelaten worden op dit moment.