El Niño

Hou het klein, hou het simpel. Aan de educatie van mijn nageslacht draag ik weinig bij, maar dit advies heb ik altijd paraat als er wordt gebrainstormd over een onderwerp voor een opstel, een presentatie of – in dit geval – een profielwerkstuk. En zo vind ik mezelf op een maandagavond terug in een lokaal waarin mijn zoon en een klasgenoot aan een select publiek het verschijnsel El Niño – inclusief de wereldwijde klimaatgevolgen in Azië en Zuid-Amerika – probeert duidelijk te maken.

Sinds mijn dochter in groep 8 aan ‘Einsteins relativiteitstheorie’ de voorkeur gaf boven ‘Mijn Konijn’, ‘Basketbal’ of ‘De Krant’ als onderwerp voor een spreekbeurt, ben ik eraan gewend dat mijn suggesties net zoveel waarde hebben als rapporten van de Raad voor het Regeringsbeleid. Meestal weet ik me wel te onttrekken aan het eindproduct of bestaat mijn hulp uit niet meer dan het wisselen van de toners van een printer, die vermoeid het ene na het andere halffabricaat uitspuugt. Edoch, sinds mijn vrouw dag aan dag campagne voert voor een gezinspartij, komen alle familietaken op mij neer.

De slotavond van de profielwerkstukken ga ik neutraal in, maar na drie presentaties krijg ik de smaak te pakken. Het is of ik ben beland bij een wonderlijke mix van de voorrondes van ‘Stuif-es-In’ en de uitreiking van de Ig Nobel Prijs, voor lachwekkend onderzoek dat wel tot denken aanzet. Net als de praatzieke papegaaien die in het zicht van Ria Bremer hun snavel stijf dichthielden, blijkt vrijwel elke proef die de leerlingen hebben gedaan om hun stellingen te onderbouwen, tot mislukken gedoemd.

Ook mijn jongste nazaat en zijn partner in crime stellen mij niet teleur. Aan hun inzet lag het niet, dat moet ik toegeven. Ze bezochten twee keer de Landbouwuniversiteit Wageningen om zich door deskundigen te laten informeren over de invloed van hoeveelheden neerslag op verschillende gewassen en gingen daarna met een eigen proefopstelling aan de gang.

Vanaf dat moment stelt het experiment wat teleur. Op een dia – wilde ik zeggen, maar dat moet zijn: het elektronisch schoolbord – laten ze negen potjes zien op de vensterbank van een jongenskamer. Van de drie soorten gewassen die ze met verschillende hoeveelheden water hebben bevochtigd, steekt uiteindelijk alleen de maïs een klein beetje de kop op. ,,Wat we van dit onderzoek hebben geleerd, is dat we hier eigenlijk een gespecialiseerd laboratorium met hoog opgeleide wetenschappers voor nodig hebben”, is – kort samengevat – de conclusie die met de ouders in het lokaal wordt gedeeld.

Hou het klein, hou het simpel, mompelt een vader op de achterste bank.

Maar naar mij luister nooit iemand.

Uit de krant van 6 maart 2014.