620_001Het is de droom voor elke pre-vutter en zelfbenoemd ambassadeur van zijn dorp: na de vraag ‘Bent u hier misschien bekend?’ iemand in een informatieve wurggreep nemen waaruit de eerste anderhalf uur geen ontsnappen mogelijk is. Mijn prooi bestaat deze middag – op het leugenbankje bij hotel Savoy aan de Katwijkse Boulevard – uit een echtpaar uit Twello. Nee, niet in de Achterhoek, ergens tussen Apeldoorn en Deventer. Wist ik ook niet.

Krasse zeventigers zijn het, door hun kinderen getrakteerd op een avondje ‘Soldaat van Oranje’ in de theaterhangaar op ons vliegkamp, inclusief diner vooraf en twee tientjes om in de pauze nog een drankje te nuttigen. Als dank voor het passen op de kleinkinderen, elke donderdag. ,,Dat had natuurlijk niet gehoeven, maar het is toch leuk.”

Twello glundert.

Ze hebben er maar een dagje van gemaakt. Het is mooi weer en zo vaak zien ze in Twello de zee niet. ,,Is dit nu het oude vissersdorpje, of ligt dat verderop?”, wil de man weten. Ik ruim wat misverstanden weg over de huidige gemeente Katwijk (62.000 inwoners, modern retro) en begin mijn relaas over de Economische Agenda bij het verdwijnen van de bomschuiten op het strand – ergens aan het begin van de vorige eeuw – de jammerlijk verloren strijd om een eigen haven, het merkwaardige feit dat Katwijkers zich naar IJmuiden en niet naar het veel dichterbij gelegen Scheveningen keerden en de teloorgang van de huidige vloot, waarvan – op een handjevol kotters na – in feite alleen een florerende tak van internationaal opererende vriestrawlers over is. ,,Maar wel de grootsten ter wereld.”

Twello is onder de indruk.

Drie meter van ons bankje staat het monument voor omgekomen zeelieden. Het treft dat ik momenteel een boek redigeer waarin elk slachtoffer met zijn eigen geschiedenis wordt beschreven. ,,Ik doe drie doden per dag. Dan vind ik het weer welletjes.”

Twello maakt ontzette geluiden.

Over naar de kustversterking dan maar, met het innovatieve dijk in duin inclusief ondergrondse parkeergarage voor 663 auto’s, opgehoogd strand (2,5 miljoen kubieke meter zand) en de 120 meter brede recreatieve duinstrook tussen Boulevard en kustlijn.

Twello vindt het allemaal prachtig.

De vraag ‘Dit is zeker wel een hele zware gemeente?’ brengt mij naadloos op het gratis parkeren op zondag en de christelijke dominantie in het bestuur, met een college van CDA, SGP en ChristenUnie. De mannelijke helft van Twello heeft een leven lang op het CDA gestemd, maar kan met die ‘zijden sok’ van een Buma niet uit de voeten. ,,Mona – kom, hoe heet ze? – ja, Keijzer zou het moeten overnemen. Dat is een leuke meid om te zien. Dat is toch ook belangrijk?” Het brengt mij op de schuchtere bekentenis dat mijn wederhelft ook in de gemeenteraad zit. Voor het CDA, ja. ,,Ze is de Katwijkse Mona Keijzer”, haast ik mij te zeggen.

Ze krijgt de groeten uit Twello.