FacebookHet bericht op mijn Facebook-pagina dateert van 2 september 2013, om 20.13 uur. ‘Ben jij Dick van der Plas uit Katwijk?’ Een oud-klasgenote probeert mijn identiteit te verifiëren, onwetend van het feit dat er in Katwijk net zoveel Dick van der Plassen rondlopen als vlooien op een eekhoorn.

Wat ik ermee wil zeggen, is dit: Ik ben helemaal niet nieuw op Facebook, zoals mijn critici deze week willen doen geloven. Als slapende gebruiker maakte ik er alleen spaarzaam gebruik van. Maar zeker in mijn vorige betrekking als verslaggever was het handig om via een eigen account bepaalde links te kunnen volgen. Op die manier ontkwam ik ook niet aan een inschrijving op LinkedIn, de verzamelplaats van werklozen, netwerkende ondernemers en rusteloze baantjesjagers. In dit tijdsgewricht ontkomen alleen zonderlingen en schijndoden aan de wurggreep van de sociale media.

Facebook is voor meissies. Net als de productenreeks van Apple. Dat heb ik in het verleden wel beweerd, ja, als ik op de dagbladredactie waar ik werkte weer zo’n kirrend jong ding achter zo’n witte My Little Pony-laptop met het aangevreten  appellogo zag zitten. En nog steeds heeft Facebook allerlei kenmerken van het vriendenboek of poëziealbum waar je als echte kerel je neus voor op dient te halen (Vind ik leuk!).

Inmiddels ben ik al heel wat jaren in het bezit van een iPhone, een iPad en (meer recentelijk) van een imposante iMac waarop ik nu dit stukje tik. Netflix en van internet gedownloade series en films komen tot mij via een kek apparaatje dat Apple tv heet. Scherpslijpers en amateur-psychologen die mij van wispelturigheid en draaikonterij  beschuldigen, moet ik in dit verband voorhouden dat alleen een domoor nooit van mening verandert.

Facebook is nog steeds voor meissies. Daarom zijn er ook zoveel jongetjes op te vinden. Ja, ook dat zou je gerust een nieuw inzicht mogen noemen. Sociale media zijn bovendien onderhevig aan de grillen van de tijd. Mijn zorgvuldig opgebouwde schare Twitter-volgers kan zomaar verdampen als Hyves voor de zon. En hoe moet ik dan argeloze medeburgers attenderen op de lezenswaardige stukjes op mijn website?

Daarom heb ik deze week na negentien maanden een plaatje bij mijn Facebook-profiel gezet, zo goed mogelijk antwoord gegeven op persoonlijke vragen, wat muziekjes aangevinkt die ik leuk vind en gereageerd op de vraag van mijn oud-klasgenootje: ‘Ben jij Dick van der Plas uit Katwijk?’.

‘Jazeker!’

Nog niks van haar gehoord, maar meissies kunnen soms een beetje laks zijn in dit soort dingen.