Ik vertrek. Het burgermannetje in mij kan er bijna niet naar kijken. Het huivert bij elk gezin dat uit onvrede met het hier en nu de koffers vol onwetendheid, tassen met gebrekkige taalkennis en dozen met linkerhanden in een gammel busje laadt. Op de achterbank twee radeloze kinderen en een bedrijfsplan dat zich laat samenvatten met: ‘Het zal allemaal wel goedkomen.’
Maand: februari 2015
Nog een reden waarom ik niet van carnaval houd. Het is levensgevaarlijk. De afgelopen dagen eiste het feest wereldwijd meer slachtoffers dan IS in een gemiddelde werkweek.
1 april valt vroeg dit jaar. Australië doet mee aan het Eurovisie Songfestival. Dat gaat weer een hoop verwarring opleveren bij de (nog niet verplichte) Topografietoets. De reden voor deelname van de Aussies – niet zijnde de inwoners van Austria – is ook een opmerkelijke: het songfestival bestaat zestig jaar. En Australiërs vinden het leuk, het songfestival. Meer is er niet voor nodig.
Het beste moment om een boom te planten, was twintig jaar geleden. Als ik geen zin heb om te koken, maar ook als ik verlegen zit om een spreekwoord, val ik graag terug op de Chinees. Mijn rentenierende vriend en ik staan onder de parasoldennen die hij in 1995 als iele struikjes heeft neergezet naast zijn huis in de vallei van Jalón. Indrukwekkende bomen zijn het inmiddels, waar we een flinke ladder tegenaan moeten zetten om de kat te bevrijden die door een loslopende podenco naar de bovenste takken is gejaagd.
