Schiphol_0Saajid Badat heet de man die ervoor verantwoordelijk is dat ik bij detectiepoortjes op Schiphol, of willekeurig welke andere luchthaven in de wereld ook, mijn bergschoenen moet uittrekken. Aanvankelijk ging het signaal alleen af door de ijzeren haakjes die de veters op hun plek houden, maar nu is één enkele blik van een beambte op de geribbelde zolen al voldoende om de gang langs de scanapparatuur op kousenvoeten te maken. Badat heeft verklaard dat hij in 2001 bomschoenen droeg op vluchten van Pakistan naar Nederland en van Nederland naar Groot-Brittannië.

Het opstijgen en landen schijnt het gevaarlijkste deel van een vliegreis te zijn. Maar ik zit ook in de tussentijd verstijfd in mijn stoel, uit angst dat het toestel ergens boven de Pyreneeën of een andere uithoek in driehonderdduizend stukjes uit elkaar spat omdat een medepassagier zijn onderbroek, borstrok of teenslippers laat ontploffen. Het is één van de vele theorieën die de ronde doen bij de verdwijning van vlucht MH370 van Malaysia Airlines, die ergens tussen Kuala Lumpur en Peking van de radar verdween.

De 34-jarige Badat – een Brit, die  in New York getuigde tegen de schoonzoon van Osama bin Laden – gebruikte de bomschoenen tijdens de genoemde vluchten van en naar Schiphol niet. Hij wilde de explosieven bewaren voor een Amerikaans toestel, net als zijn kompaan Richard Reid. Die zit een levenslange gevangenisstraf uit in de VS omdat hij explosief schoeisel droeg aan boord van een vlucht naar Miami.

Badat werd in 2005 veroordeeld voor het beramen van aanslagen. Na zes jaar kwam hij vrij omdat hij informant werd voor Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. De reden waarom hij uiteindelijk helemaal afzag van een aanslag, is een aandoenlijke:

Zijn moeder had gezegd dat ze geen terrorist als zoon wilde.

‘Wat wil je later worden, jongen?’

– ‘Terrorist, mam.’

‘Zou je dat nou wel doen, je kon zo goed leren…’

Zo eenvoudig is het soms, om de wereld voor een ramp te behoeden.

 

Uit de krant van 13 maart 2014.