Als er een functieprofiel aanhing en ik er een salaris voor kreeg, was meerijdend clubfotograaf van de wielervereniging één van de gevaarlijkste beroepen ter wereld. Mijn lichaam vertoont de sporen van talloze valpartijen, vaak veroorzaakt doordat ik achterstevoren op het zadel de kopgroep in volle vlucht wilde vastleggen en werd gelanceerd door een uitstekende boomwortel of een gat in het wegdek. Daarom zie ik uit naar de komst van de drone.
Drones worden nu nog bestuurd door keurige huisvaders die achter hun computers in Texas – kopje koffie onder handbereik – ergens in Pakistan met een raket een Al-Qaeda-voorman (en zijn lijfwacht, en zijn schoonfamilie, en een paar buren, en wat passerende scholieren) naar het Hemelse Maagdenhuis schieten. Maar straks hebben we er allemaal één. Voor dagelijks gebruik. Superhandig. Dat je nooit meer de deur uithoeft als je zoon zijn lunchtrommel is vergeten (‘Ik gooi hem wel even af boven het schoolplein, met mijn drone’), of dat je op vakantie in de Provence niet elke keer in de bloedhitte naar de citadel boven het stadje hoeft te lopen om het uitzicht te fotograferen. Vanaf het terrasje bij de rivier stuur je gewoon even de drone omhoog, bekijkt op je iPhone de beelduitsnede van de camera die eronder hangt en drukt af.
Diezelfde drone vliegt natuurlijk ook mee met onze wielerclub, om net zulke spectaculaire beelden van ons peloton te maken als in de Ronde van Italië.
Experts komen vandaag in de Tweede Kamer uitleggen dat het gebruik van al die drones ook zo zijn schaduwzijden heeft. Aan mensen die een onbemand vliegtuigje mogen besturen, worden geen opleidingseisen gesteld. Ook zijn er lakse bedrijven die alle regelgeving die er wél is, aan hun laars lappen, waardoor ‘prutsende piloten’ een gevaar vormen voor de samenleving.
Mijn echtgenote is al eens bijna onthoofd toen zij op het strand in de nek werd geraakt door de lijnen van een op drift geraakte kite, de oerversie van de drone. Wie zoekt op internet komt de meest bizarre ongelukken tegen met op afstand bestuurbaar vliegend spul. Zo kwam afgelopen week nog de 19-jarige Roman Pirozek uit Brooklyn (New York) om het leven toen hij aan het stunten was met een modelhelikopter. Hij verloor de controle over de machine – of het ding keerde zich tegen hem, dat weet je maar nooit – en de wieken sloegen een deel van zijn hoofd weg, meldt de Wall Street Journal.
Waarmee we voorlopig kunnen constateren dat amateurpiloten van drones en aanverwant vliegend spul één ding gemeen hebben met meerijdende clubfotografen van de wielervereniging.
Ze vormen vooral een gevaar voor zichzelf.
Dit was uit de krant van 12 september 2013. Maar inmiddels is er de Lily die aan veel van mijn bedenkingen een eind maakt. De droom van elke buitensporter.
Reacties kunnen niet achtergelaten worden op dit moment.