CarnavalNog een reden waarom ik niet van carnaval houd. Het is levensgevaarlijk. De afgelopen dagen eiste het feest wereldwijd meer slachtoffers dan IS in een gemiddelde werkweek.

De tragiek van veel carnavalsleed is dat het bij de kijker of lezer geregeld toch een glimlach op het gelaat brengt. Zo raakte de prins carnaval van Uden, Walter van Uden geheten, zondagmiddag gewond tijdens de optocht. ‘Hij speelde op één van de praalwagens een partijtje nepbadminton en sloeg zichzelf daarbij per ongeluk met de scepter tegen zijn hoofd. Bij café Sergeant Peppers werd eerste hulp verleend, vervolgens is hij naar het ziekenhuis vervoerd. De optocht is zonder hem doorgegaan.’

Mooi toch?

Veel carnavalsleed is drankgerelateerd. ‘Carnavalsvierder (18) in Made ernstig gewond aan gezicht na mishandeling bij ruzie over pruik’. Ernstig gewond bleek in dit geval een ‘vermoedelijk’ gebroken neus en twee dichte ogen. Maar fraai is het allemaal niet, natuurlijk.

In het buitenland is alles altijd erger. Bij een carnavalsoptocht in Port-au-Prince (Haïti) zijn dinsdag zeker twintig mensen om het leven gekomen en 46 gewond geraakt toen een praalwagen een elektriciteitskabel raakte. De slachtoffers werden geëlektrocuteerd, aldus de Haïtiaanse autoriteiten.

Bij het beroemde carnaval in Rio de Janeiro vallen elk jaar gemiddeld zo’n 150 doden. Dat is opmerkelijk genoeg nog nooit een reden geweest om het feest maar eens een keertje over te slaan.

Tijdens een carnavalsoptocht in een naburig dorp die ik voor de krant moest verslaan, was ik ooit getuige van het aanrijden van een banaan. Dat wil zeggen: een man in een bananenpak. Hij kwam met zijn been onder het wiel van een praalwagen. Niet bekend is of de banaan daarvoor iets te lang in de cointreau had gelegen, maar helemaal uitgesloten kan het niet worden. Het eindigde in elk geval met geprakte banaan. (Neem me niet kwalijk, de beeldspraak is sterker dan ik.)

Voor toeschouwers van een dergelijk ongeval wordt in de regel slachtofferhulp ingeschakeld. Een periode van rouw en bezinning is tenslotte gepast. Dat proces deed zich hier ook voor. Maar heel kort. Na een paar minuten van vertwijfeling blies er iemand op een toeter, de andere leden van het dweilorkest vielen hem bij en in polonaise vervolgden de feestvierders vrolijk zwaaiend hun weg.

Dat is het mooie van carnaval, hoorde ik iemand achter me zeggen.

Zo kun je het ook bekijken.

Zelf ben ik altijd een beetje bang voor mensen die zomaar een knop kunnen omzetten.

Dat ontaardt vaak in kortsluiting.