Elke automobilist die me rechts passeert op de smalle binnenweggetjes van het Engelse Graafschap Kent, steekt woedend zijn middelvinger op. Die hartelijkheid ben ik als bezitter van een iets te brede caravan wel gewend, maar dit keer vorm ik – met de auto-sleurhutcombinatie van mijn ouders op nog geen meter afstand van mijn eigen kentekenplaat – de voorhoede van een alleen met ware doodsverachting te passeren Hollandse vakantiefile. Bumperkleven doet mijn vader niet uit hufterigheid. Hij is als de dood me in den vreemde uit het oog te verliezen.

Meer lezen