Clivus-multrum-toilet-dwg-pHoe vaak gebeurt het, dat je met de broek op je enkels bijdraagt aan de oplossing van een wereldwijd probleem? Oké, het is niet direct dat je de strijd tegen het terrorisme een stapje verder helpt. Of een bijdrage levert aan een betere verdeling van de welvaart. Maar op het A4’tje op de binnenkant van de deur van het Clivus-toilet van de camping Crossways waarop ik me net heb laten zakken, staat het toch duidelijk: The Clivus dry toilet is found worldwide the sustainable solution to a growing problem.

Dat de stoelgang tijdens het verblijf buiten de landsgrenzen voor veel vakantiegangers tot de wereldwijde problemen mag worden gerekend, is mij al langer bekend. Mijn echtgenote behoort tot de lijders aan dit syndroom, dat optreedt als gevolg van het gemis van de rust en de vertrouwdheid van het eigen toilet thuis. Het gevolg is een gemoedstoestand die niet bijdraagt tot het optimaal functioneren van de darmflora. Maar ook op dát probleem wordt niet gedoeld, op het A4’tje op de deur van de campingwc.

Het Clivus toilet lijkt een beetje op het chemisch toilet dat bij ons in de caravan staat. Het is een beetje lager dan een normale pot en bestaat geheel uit kunststof. Het belangrijkste verschil schuilt echter onder de deksel: zodra je die optilt kijk je in een buis van zo’n veertig centimeter doorsnee die enkele meters lager uitkomt in wat op de boerderij een gierkelder wordt genoemd. Helemaal onderin zie je een traag deinende massa; het restproduct van de menselijke spijsvertering. Alles wat je in die buis laat vallen, moet rechtstandig omlaag plonzen. Maar met de voorliefde van Engelsen voor zwaar en vooral vet eten, waaiert er ook nog weleens wat tegen de wand. En omdat de spoelknop ontbreekt – het Clivus toilet is, zoals gezegd, een dry toilet – blijft het daar in de regel ook een tijdje hangen.

De binnenkant van een toiletdeur op een camping is een uitstekende plek om informatie te verspreiden. Je hebt er in de regel toch even niks om handen en de mogelijkheden om, zoals thuis, even wat lectuur mee te smokkelen, zijn beperkt. En voortdurend Snake spelen op je mobiele telefoon gaat ook vervelen. Zodoende weet ik dat het Clivus toilet deel uitmaakt van een natural waste treatment system: het transformeert uitwerpselen in compost. Het Clivus toilet saves resources, water en energy and prevents pollution: het bespaart grondstoffen, water en energie en het voorkomt vervuiling.

Maar toch neem zelfs ik – met mijn soepele stoelgang – elke keer weer met een zekere huiver plaats op het Clivus toilet. En dat heeft niet alleen te maken met de strikte waarschuwing aan de binnenkant van de potdeksel om geen sigaretten en andere brandende voorwerpen in de buis te gooien. (Er zal maar een slordige kampeerder naast je wat as morsen, dan blaast het exploderende biogas je dwars door het dak van het toiletgebouw naar buiten.) Nee, je voelt je kwetsbaar, boven die deinende massa onderin de brede, diepe buis, waaruit elke keer dat de deur van het toiletgebouw opengaat een venijnige tochtstroom langs je billen omhoog blaast. Door dit uitgekiende ventilatiesysteem stinkt het er in de regel niet, behalve als in een zonnig topweekeinde de toestroom van fish and chips etende kampeerders het biologisch evenwicht verstoort. Dan hangt in het toilet opeens de verfijnde atmosfeer van een rioolzuiveringsinstallatie.

Maar het is vooral de stilte op het Clivus toilet die benauwt. Het voortdurende spoelen en het vullen van de stortbakken creëert normaal gesproken een geluidsbarrière tussen jou en je mede-toiletgebruikers. Maar op de ‘droge’ Clivus is elke ademtocht – of liever gezegd: elke zucht en steun – van de buurman hoorbaar.

Mijn echtgenote heeft – na een verblijf van een week op onze camping in het Engelse Dorset – zo haar eigen methode ontwikkeld om bij te dragen aan de oplossing van dit wereldwijde probleem: ze houdt het al zeven dagen op.

 

Uit de krant van 4 augustus 2003.