media_xll_1439358Alsof ons land nog niet door genoeg rampspoed wordt bezocht, dreigt nu ook de prijs van marsepein en banketletters te exploderen. Na de repeterende discussie over Zwarte Piet en de te vroege aanvoer van pepernoten, is dit de derde grauwsluier die in korte tijd over ons sinterklaasfeest wordt getrokken. Terecht dat het NOS Journaal hier deze week even bij stilstond.

Het is ook het zoveelste voorbeeld van hoe wereldwijde vraagstukken – global warming, el niñjo – niet aan de hardwerkende Nederlander voorbijgaan. De droogte in Californië stuwt de prijs van amandelen op. En laat nu tachtig procent van die grondstof voor onze marsepein en spijs uit deze Amerikaanse staat komen. Hoe heeft dat kunnen gebeuren? Waarom is dat niet beter over de aardkloot verspreid? Heeft de regering zitten slapen?

Nee, die vragen werden dan weer niet beantwoord.

Wel mocht banketbakker Cor IJkelenstam uitleggen dat hij niet gaat rommelen met de verhouding tussen suiker en amandelen. Er zit niks anders op, wie geen supermarktspijs of -marsepein van gemalen witte bonen wil nuttigen, moet dieper in de buidel tasten.

Als de amandel niet de nieuwe komkommer is, dan wel de aardappel. Waar er van de één te weinig zijn, zijn er van de ander te veel. De aardappelprijs is momenteel extreem laag voor de tijd van het jaar. Voor honderd kilo krijgen boeren nog maar 1,50 euro, tegen gemiddeld tien euro in de afgelopen periode.

Waar de amandel wordt gekoppeld aan marsepein, wordt de aardappel – om de ernst van de situatie te benadrukken – in de berichtgeving altijd gelinkt aan patat. Ik ben een patatman. In mijn knapenjaren heb ik heel wat slapeloze nachten gekend door berichten dat de frietprijs na een misoogst zou worden opgestuwd. Vanuit die optiek is een overschot aan aardappelen goed nieuws, zou je denken. De patatprijs kan omlaag. Maar zo werkt de markt van vraag en aanbod niet. Als de zwager van een sjeik uit Saoedi-Arabië aan de schijterij is, holt er in ons land onmiddellijk een pompbediende naar het prijzenbord om weer een paar centen op een liter benzine te gooien. Maar als je over de schol van Nederland naar Engeland kunt lopen, zie je dat niet terug in de prijs van een gebakken visje aan de kraam.

Waarom wordt de patat nu niet goedkoper? Grote afnemers als McCain, Aviko en Albert Heijn hebben vaste contracten met afnemers en profiteren dus niet van de prijsverlaging.

Ja hoor.

Of het nu gaat om marsepein, patat, schol of benzine, we worden geknecht door het grootkapitaal.

Dat is de ware slavernij.

Maar daar hoor je Zwarte Piet niet over.

 

Uit de krant van 7 augustus 2014.