Dierendag

Voor de kardinaaltetra’s is het ook feest. Normaal gaan ze voor 1,50 euro per stuk over de toonbank, maar op Dierendag doen ze tien voor een tientje. “Doe mij er maar tien”, zei ik tegen één van de winkelmeisjes, die er zo jong uitzien alsof de neringhoudster ze ook per tien heeft ingekocht. Maar dat blijkt een misverstand. “Mááááááám!!!!”, krijst ze door de winkel. “Wat was er ook alweer met de tetra’s!!?? O ja, ik weet het alweer. Daar kan je alleen een oneven aantal van kopen, anders wordt er eentje uit de groep gezet.” Ik kijk haar verbaasd aan. “Maar waarom verkopen jullie er dan tien voor een tientje?” Ja, dat weet ze ook niet. “Hoeveel heeft u er nog thuis? Drie, misschien? Dan zou het kunnen.” Ik schud m’n hoofd. “Nee, nog maar twee.” Ze slaat haar ogen mismoedig naar de vloer. “Doe er dan maar negen”, zeg ik, om uit deze gruwelijke impasse te komen.” Een tetra die verstoten wordt, wie wil dat nu op zijn geweten hebben?

Dierendag lijkt mijn dochter een goede aanleiding om haar aquarium schoon te maken. Ze gaat op bed liggen, met haar handen onder haar kin, om te kijken hoe ik dat doe. In het jaar dat ze nu vissen houdt, heeft ze nog geen vinger naar het onderhoud uitgestoken. Voeren, dat vindt ze leuk. En af en toe wil ze nog wel eens een lijk uit de bak vissen, met het schepnet. Maar de laatste maanden hoeft dat niet meer. We hebben nooit meer een dode vis. Maar wel steeds minder vissen. Van sommige soorten waarvan we er eerst tien hadden, zijn er nu nog maar twee. We verdenken Vilder – de zuigmeerval die als een gevleugeld prehistorisch monster door de bak zweeft en eigenlijk de algen hoort te verslinden – ervan dat hij nog veel meer opruimt dan plantaardig materiaal.

De tetra’s kocht ik altijd per tien, maar dit is de eerste keer dat ik hoor dat dat helemaal fout is. Het winkelmeisje schuift het luikje boven de aquariumwand opzij en steekt haar schepnet in de school visjes, die bij de nadering van het groene ding alle kanten opschiet. Dat is nog een heel gedoe, negen van die visjes vangen. Halverwege valt er eentje op de grond, die het meisje maar met moeite weer van de gladde vloer kan peuteren. Ze gooit hem weer terug in de bak. Kan ie even bijkomen. Het is tenslotte Dierendag.

Als ze er negen in een zakje heeft, houdt ze er een geel flesje boven waaruit ze een druppeltje probeert te persen. “Waar is dat voor?”, vraag ik. Ik heb al tientallen vissen voor m’n dochter gekocht, maar dit heb ik nog niet eerder meegemaakt. “Daar worden ze rustig van, in het zakje”, zegt het meisje. Ik knik. Dierendag. We kunnen niet zorgvuldig genoeg zijn, met die beestjes. Een beetje ongeduldig tikt het meisje met haar vinger op de achterkant van het flesje en een golf dikke substantie kleurt het zakje in één keer blauw. “Ik zal er nog wat water bij doen”, zegt ze onaangedaan.

Dan gaat ze me voor naar de kassa en zegt tegen het – al net zo jonge – meisje daar: “Negen tetra’s van 1,50 euro.” Ik protesteer. “Maar op het briefje staat: tien voor tien euro!” Het meisje knikt. “Ja, maar u heeft er maar negen.” Ik begin te snuiven. “Ja, omdat jij zegt dat tien niet kan!” Daar kan zij ook niks aan doen, zie ik haar denken. Met een vastberaden trek op haar gezicht, kijkt ze me aan. De aanzwellende rij dierenliefhebbers achter me wordt ongeduldig. “Dan wil ik er graag tien afrekenen”, zeg ik. Haar gezicht klaart op. “Dat is goed. Tien euro, graag.”

Ik neem het blauwgekleurde zakje, waarin de tetra’s versuft in een punt liggen, mee naar huis en zet de vissen zo snel mogelijk over in het heldere water van mijn dochters aquarium. Maar als ik vijf minuten later weer kom kijken, zie ik er toch eentje levenloos op zijn rug zweven. De rest – twee van onszelf en acht nieuwe tetra’s – lijkt het te redden.

Lijkt het te redden? De adem stokt in mijn keel. Tien tetra’s! Een even aantal!

Het is zaterdagavond, de dierenwinkel in de grote supermarkt is nog tot negen uur open. En op vissen zit volgens een nieuwe Europese richtlijn tegenwoordig ook garantie. Zal ik een nieuwe (eentje, een oneven aantal!) halen? Ik twijfel, als voor mijn ogen de tetra’s het probleem voor mij oplossen. Ze splitsen zich in een groepje van zeven en een groepje van drie.

Werd het toch nog een mooie Dierendag.

Uit de krant van 6 oktober 2003.