zt3xlxmclnfuZelf heb ik het me ook wel eens afgevraagd als ik op een beduimeld Frans campingtoilet mijn berichtjes doornam of een belangwekkende tweet de wereld in stuurde (‘Ik zit op een vieze Franse campingplee mijn mail te checken’): wat blijft hier uiteindelijk allemaal van aan je smartphone hangen? Medisch Contact heeft het antwoord: ziekenhuizen moeten onmiddellijk maatregelen nemen om de verspreiding van ziekteverwekkers via de mobiele telefoon tegen te gaan. Uit literatuuronderzoek van het VUmc blijkt dat 42 tot 95 procent van de telefoons van artsen is besmet met bacteriën uit het ziekenhuis.

Dat zal toch met Franse campingtoiletten, of willekeurig welke andere plek waar je het onafscheidelijke mobieltje mee naar toe sleept, niet veel anders zijn. Dat bedenk ik terwijl ik in de echtelijke sponde – ongetwijfeld ook een bron van bacteriën – mogelijke onderwerpen voor deze column doorneem. De vroege woensdagmorgen is daarvoor het geëigende moment: een dag later zit je nog bovenop het nieuws. Voordat ik bij het ontbijt het dagblad – ook een bron van inspiratie – doorblader, graas ik op mijn bedrijfsiPhone de populaire nieuwssites af.

Ik selecteer op berichten waar ik persoonlijk wat mee ‘heb’ of waar ik wat mee kan. De selectie biedt zowel een verhelderende blik op onze samenleving als op de werking van mijn brein.

‘Kamer: ook stopcontact in 2e klas’. De wereld staat in brand, maar onze volksvertegenwoordigers slechten nog gauw even een overblijfsel uit de tijd dat onze maatschappij was opgedeeld in rangen en standen. Ook leuk, in hetzelfde genre: ‘NS slaat 9 stations per dag over’, inclusief een top-10 van meest genegeerde knooppunten (op 1: Arnhem-Zuid, 376 keer).

Verder zet ik apart (dat wil zeggen: ik mail vanuit bed vinkjes naar de berichten aan mezelf): ‘Duitsers veel meer gewaardeerd’ (van ‘arrogant, dominant en agressief’ naar ‘hardwerkend, open en aardig’), ‘SCP: minder poetsen, meer slapen’ (het Sociaal Cultureel Planbureau heeft ontdekt dat we langer op ons nest liggen en het huis laten vervuilen), ‘Prettige sfeer belangrijk op het werk’ (van mijn andere favoriete instelling, het CBS, die vooral open deuren intrapt) en ‘Prins Harry vast in Zuidpoolbasis’ (roept herinneringen op aan de televisiekamer van het universiteitsziekenhuis in Wales, maar daarover wellicht een andere keer).

Over de vieze telefoon, dus maar. Toen onze dochter werd geboren, kwam er een jeugdige kraamhulp die zes keer op een dag hysterisch alle speentjes en flesjes steriliseerde. Na drie dagen werd zij afgelost door een door de wol geverfde collega, die ze alleen met koud water afspoelde. ‘Het kind moet wennen aan de bacteriën in huis’, legde ze uit.

Nooit ziek geweest.

Dat wilde ik u maar even meegeven.

 

Uit de krant van 28 november 2013.