Het kerstbomenmannetje kent me nog van vorig jaar, te oordelen naar de snelheid waarmee hij zich terugtrekt in het donkere tuinhuisje dat hem tegen weer, wind en lastige klanten moet beschutten. ,,Goeiemoggel!”, roep ik gemaakt vrolijk, terwijl de middagschemering plaatsmaakt voor het inktzwart van de decemberavond. ,,Ik kijk eerst wel even rond!” De blik van het mannetje gaat naar de klok aan de wand van zijn houten hokje, waarna ik zijn hoofd nog dieper tussen zijn schouders zie zakken. Een kwartier voor sluitingstijd. Als het net zo gaat als vorig jaar moet hij straks 27 blauwsparren aanslepen, uitschudden en na een mismoedig hoofdschudden van mijn kant, weer op hun plek zetten in zijn dode bomenbos.
Laat ik het maar toegeven: ik ben een kerstbomenfetisjist. Al vanaf het moment dat ik als 6-jarige in de strips van Donald Duck de symmetrisch opgetuigde spar naast het knapperende open haardvuur ontdekte – de volmaakte, groene piramide – ben ik op zoek naar de perfecte boom. Er zijn jaren geweest dat ik 27 tuincentra en vergunninghouders op tochtige parkeerterreinen afreed, om uiteindelijk toch – verregend, verwaaid, maar bovenal diep teleurgesteld in het gilde van kerstbomenwederverkopers – met een compromismodelletje thuis te komen.
Mijn eisen voor de perfecte kerstboom zijn in de loop der jaren wat bijgesteld. Na tot bloedens toe te hebben geworsteld met te kleine standaards en botte zagen, wil ik uitsluitend nog een boom in een pot die je uit het netje knipt en zonder verdere toestanden op een bescheiden tafeltje met korte pootjes plaatst, waarna ik – bij voorkeur met een glas Leffe Blond in de hand – innig tevreden naar het optuigen ga zitten kijken. (Het levend houden van de kerstgedachte in ons gezin, verdraagt zich volgens mijn eega niet met enige bemoeienis van mijn kant bij deze handelingen.)
De boom moet – en dat is een lastige – ongeveer net zo lang zijn als ik (1.94 meter) omdat hij dan – op het lage tafeltje – net onder het plafond past. De meeste bomen in een pot zijn te klein, hooguit geschikt als excuusversiering voor mensen die eigenlijk niet aan kerst willen doen, maar vooruit, toch maar een boompje gekocht. Om die reden kan ik ook in zo’n hoog tempo tuincentra en losse verkoopplekken afwerken. Met één blik overzie ik of er sparren in een pot en met mijn maat in het assortiment zitten.
Als dat wel zo is, begint het moeizame vergelijken. Verkopers in zware, lederen jassen en een sjekkie in de mondhoek worden chagrijnig, als ik ze het zoveelste net laat openknippen om de belijning van de boom aan mijn piramidemaatstaven te toetsen. Ze houden ook niet van mijn commentaar, dat zo onder de jurering van een Miss Achterhoek-verkiezing kan worden geplakt: ‘te dik van onderen’, ‘te dun van boven’, ‘spichtige uitlopers’ en ‘kale plekken in de kruin’. Nee, sorry hoor, ik kijk nog even verder. De potigste handelaren waarbij het stoom inmiddels uit de oren komt, probeer ik altijd nog even te paaien met de vage belofte dat ik zo dadelijk terug kom met mijn echtgenote, die ‘uiteindelijk toch het finale besluit moet nemen’. Om me vervolgens met de snelheid van een vluchtauto uit de voeten te maken.
Elk jaar ben ik van plan om nog vóór sinterklaasavond de mismoedig makende jacht op de volmaakte kerstboom te ontketenen – de dag erná gaat half Nederland op pad – maar pas dit keer slaag ik erin om op dinsdagavond 4 december, tussen 17.45 en 18 uur, binnen te stappen bij – en dat is ook een principe van me – het tuincentrum waar ik het jaar daarvoor ben geslaagd. Ik loop langs het huisje van mijn angstige kerstbomenmannetje dat de hoop ziet vervliegen dat hij over een half uurtje aan de warme prak zit, en sta opeens oog in oog met mijn perfecte kerstboom! In een pot, net zo groot als ik en strak gelijnd volgens de beste Donald Duck-tradities.
Pas als het kerstbomenmannetje mij verbijsterd nastaart met in zijn zwarte knuisten de 32,50 euro voor deze Kaukasische zilverspar (Abies nordmanniana), slaat bij mij de twijfel toch weer toe. Heb ik, in het halfduister, de aanschaf van de perfecte kerstboom teruggebracht tot een impulsaankoop?
Uit de krant van 11 december 2007.
Reacties kunnen niet achtergelaten worden op dit moment.