Verlanglijstje

De man-die-alles-al-heeft kluift aan zijn pen en haalt maar weer eens een zucht vanuit zijn tenen. ‘Verlanglijstje’ staat er ambitieus op het verder nog maagdelijke vel papier voor hem op tafel. Schaar en lijmpot naast zijn rechterelleboog wachten op de dingen die komen gaan. Maar er komt niks. Sinds zijn vrouw sinterklaas heeft bestempeld tot het ‘feest van de kleine cadeautjes’ is de man-die-alles-al-heeft ten einde raad.

Grote cadeauwensen, ja, daar heeft zelfs de man-die-alles-al-heeft er nog wel een paar van in zijn achterzak. De nieuwste iMac van Apple met een lekker groot scherm. Een strandfiets van Imming uit Egmond aan Zee. De Prima Donna van DeLonghi. En, uh, tsja, dan houdt het eigenlijk wel op. De man-die-alles-al-heeft is niet veeleisend. Hij is een matig mens, mag hij zelf graag benadrukken.

De man-die-alles-al-heeft maakt het lang niet zo bont als zijn kinderen-die-alles-al-hebben. Eén ervan heeft een Aston Martin Rapide op haar verlanglijstje gezet. Niet voor persoonlijk gewin, overigens. Het is het eerste vierdeursmodel dat de Britse sportwagenfabrikant voor een luttele 250.000 euro op de markt brengt. Een echte gezinswagen, dus we hebben er allemaal wat aan. Maar voor hetzelfde geld is het uit balorigheid geweest. Ook zijn dochter-die-alles-al-heeft was slechts na aanhoudende pressie van haar moeder in staat tot het produceren van een verlanglijstje.

Haar broertje-die-alles-al-heeft hield het bescheidener. Een breedbeeldtv waarop hij ook zijn computer kan aansluiten. Maar het argument dat tegelijkertijd tv kijken en computeren dan wat lastiger wordt, maakte aan dit verlangen meteen een eind.

De man-die-alles-al-heeft is de eerste om de fout bij zichzelf te zoeken. Zodra hij iets nodig heeft, koopt hij het meteen. Een goed boek. Spulletjes voor zijn racefiets. Computerdingetjes. Bij de grote online winkeliers is de man-die-alles-al-heeft een gewaardeerde, terugkerende klant die met twee klikken van de muis zijn bestellingen afrondt. Nee, aan hem ligt het niet dat de verzenddienst van TNT-post moeilijke tijden doormaakt.

De man-die-alles-al-heeft. De naam straalt ook tevredenheid uit. Hij heeft genoeg. Hij hoeft niet meer. Natuurlijk, ook de man-die-alles-al-heeft mag nog wel graag fantaseren over wat hij allemaal niet gaat kopen als hij ooit, ooit, ooit de Staatsloterij wint. Een tweede huis in de Provence. Een boot. Een Rolls Royce Silver Spur convertible die hij permanent op het vliegveld van Nice laat staan. Lekker handig, als hij daar op vrijdagmiddag aankomt om er het weekend door te brengen. Maar misschien is een busje ook wel handig, als zijn fietsvrienden op bezoek komen om de Col de la Madone te beklimmen.

De vrouw van de man-die-alles-al-heeft verklaarde onlangs plechtig dat ze van hem gaat scheiden, mocht hij die tientallen miljoenen ooit winnen. Ze is ervan overtuigd dat hij er compleet aan onderdoor gaat. Ze wil de helft, en er dan meteen vandoor. Niet dat ze hem nooit meer hoeft te zien. Zo af en toe nog. Om leuke dingen te doen. Maar verder wil ze er niks mee te maken hebben.

De man-die-alles-al-heeft zucht nog maar eens een keer vanwege de complexiteit van het bestaan. En schrijft dan drie dingen op het verlanglijstje voor sinterklaas die hij deze week toch al van plan was te kopen. Het boek ‘De lachende derde’ van de journalist Peter Middendorp over Jan Peter Balkenende. Een paar nieuwe pantoffels. En een opzetstuur voor zijn mountainbike.

Opgelucht levert de man-die-alles-al-heeft het lijstje in bij zijn vrouw, die er een kritische blik op werpt, informeert wat zo’n opzetstuurtje gaat kosten (‘van 89 tot 320 euro, dat laat ik geheel aan je beleefdheid over’, zegt de man-die-alles-al heeft), waarna ze er resoluut een streep door zet.

Ja ja, hij heeft het begrepen. Sinterklaas is het feest van de kleine cadeautjes.

De man-die-alles-al-heeft kan niet wachten totdat die schriep weer is opgelazerd.

Uit de krant van 3 december 2009.