nieuwewinkelenHet stemt altijd weemoedig als trends aan me voorbij gaan zonder dat ik wist dat ze trendy waren. Zo is het nieuwe winkelen ook alweer uit, schijnt het.

Het nieuwe winkelen? Een mix van digitaal en analoog shoppen. Om de strijd met internet te overleven, zouden middenstanders meer moeten doen met apps, digitale klantenkaarten en gratis wifi in de winkelstraat. Als klant moet je niet langer zes zaken aflopen voor schoenen in maat 47, maar op je mobiel intikken welk model je zoekt, waarna je vervolgens een sms krijgt met: ‘Neringdoende X, drie straten verderop, heeft de stappers die u zoekt op voorraad.’

Maar door al dat digitale gedoe vergaten winkeliers waar ze goed in zijn. ,,Klanten met een glimlach naar huis sturen en de stoep mooi aanvegen. Daar gaat het om”, meent Hans van Dijk van modezaak Van Dijk in Waalwijk. Het scheelt ook als de gemeente het centrum netjes opknapt.

Zelf ben ik erg bevattelijk voor het nieuwe… Ja, vul maar in. Met mijn 1 op 7 slurpende auto heb ik een tijdje aan het nieuwe rijden gedaan. Dat is: langzaam optrekken, met 20 kilometer per uur al naar de vijfde versnelling schakelen en 500 meter voor het oranje verkeerslicht de wagen in zijn vrij zetten en uitrijden. Toen ik werd ingehaald door een bejaarde in een scootmobiel die op het voetpad naar zijn voorhoofd wees, moest ik van mijn gezin weer normaal doen.

Het nieuwe… is er niet alleen voor auto’s, ook voor fietsen. Analyticus Maarten Ducrot heeft het al jaren over het nieuwe wielrennen. Als Ducrot-watcher weet ik dat dit een breed begrip is. Alles wat Ducrot aan het fietsen bevalt, is het nieuwe wielrennen.

Zelf heb ik wel varianten op het nieuwe winkelen geprobeerd. Bij mijn vertrouwde supermarkt begon ik digitaal te bestellen, waarna ik het bij een Pick Up-point kon ophalen. Eigen parkeerplaats, speciaal karretje, mooie paarse kratjes. Maar al na een paar keer gingen er ook normale shoppers op mijn plekje staan en bleken de jongens en meisjes die mijn kratjes vulden, nog wel eens wat te vergeten.

Tegenwoordig doe ik boodschappen aan de overkant van de straat, bij een Duitse discounter. Op zich prima te doen, ze hebben alleen foute chips en smakeloze winegums. Maar daar kan ik mee leven omdat het mijn streven is om tot april 2015 elke maand een kilo af te vallen, zodat ik in het voorjaar op mijn streefgewicht zit.

Zo stond ik zaterdagavond rond snacktijd nog een familiezak buitengewoon smerige ‘Apple Strudel Flavour Crisps’ in de GFT-bak leeg te schudden.

Het nieuwe lijnen.