Het zijn er altijd maar een paar die het voor je verpesten. Die lak hebben aan tradities. Geen oog hebben voor het plezier van de ander. Verblind zijn door het eigen gelijk.
Eerst waren er de bezwaren tegen de ambachtelijke kenmerken. Veel te veel gedoe, die surprises. Hadden ze geen tijd voor. Wist hij wel hoe druk ze het hadden?
Nee, dat hoorde hij natuurlijk niet gelijk. Er is altijd eerst een overgangsperiode waarin er met de pet naar wordt gegooid. Een tijd van veel natgemaakte ontbijtkoek en isolatieband. Liefdeloos gekneed papier-maché. In niets leek het op de heerlijk avondjes waarop hij met trillende vingers het cadeaupapier verwijderde, altijd beducht op ontploffende confettikanonnen of oplichtende schedels waarin een marsepeinen doodskist was verwerkt.
Toen verdwenen ook de poëtische kenmerken, min of meer met dezelfde motieven. Geen zin, geen tijd, te veel gedoe. Ze hebben de tijd niet meegemaakt dat zijn gedichten educatieve, moralistische en corrigerende elementen bevatten. Dat familieleden soms in snikken uitbarstten omdat juist die ene gevoelige snaar werd geraakt, of voor jaren gebrouilleerd raakten omdat er strooizout in open wonden ging.
Ook hier verdween de traditie natuurlijk niet van de ene op de andere dag. Hij heeft zich geworsteld door amateuristisch stuntrijm of van het internet gestolen opzetjes, waarbij je alleen de naam en het cadeautje van de ontvangende partij hoefde in te voeren.
Ja, als het zo moet, dan had zelfs hij er geen bezwaar tegen om er maar mee te kappen.
De hoed met de lootjes? Ook verdwenen omdat het met z’n vieren toch altijd ronddraaien in een kringetje is, luidde het argument.
De ceremonie van het cadeautjes kopen dan? Jaren trok hij daar samen met zijn vrouw een dag voor uit, bij voorkeur in een historische stad die ze niet goed kenden. Breda, Dordrecht, Gouda in winterse sferen. Lekker slenteren door de winkelstraten, cappuccino drinken op een met heaters verwarmd terras, lunchen bij de open haard en dan naar huis rijden, met de achterbak vol ingepakte verwachtingen.
Nee, dat is niet meer.
Een mailtje met linkjes naar bol.com, futurumshop.nl en een obscure T-shirtwebsite ergens in Amerika kreeg hij ervoor terug. Kwestie van klikken, deponeren in het winkelmandje en door naar afrekenen. Creditcard of Ideal. Sommige dingen hoeft hij zelf niet eens meer te kopen omdat ze het wachtwoord van zijn PayPal-account hebben
gekraakt.
Nee, zijn kinderen hebben het sinterklaasfeest voorgoed voor hem verpest.
Uit de krant van 20 november 2014.
Reacties kunnen niet achtergelaten worden op dit moment.