Notarisvrees

Tegenwoordig maken de jongelui er weer een hele heisa van, maar in mijn tijd was het nog de notaris die je aanzette tot een huwelijksaanzoek. Toen ik met mijn toenmalige vriendin een huis kocht en informeerde hoe je dat als samenwonenden het best juridisch kon dichttimmeren, keek hij ons over zijn halve brilletje aan en zei: ,,Ik geef u sterk in overweging om te gaan trouwen.” Ja, ik wil, reageerde ik toen maar, en adviseerde de vrouw met wie ik inmiddels dertig jaar lief en wat klein leed deel, om belastingtechnische redenen hetzelfde te doen.

Eerder had ik dat welgemeende advies gekregen van de plaatselijke hypotheekadviseur van de Rabobank, maar daar had ik – lang voordat het Liborrenteschandaal de huidige topman als een overspelige Amerikaanse tv-dominee tot een openbare boetedoening aanzette – geen goed gevoel bij.

Maar de notaris, dat was andere koek. Die stond in mijn jeugdliteratuur op dezelfde eenzame hoogte als de burgemeester, de huisarts en het hoofd van de bewaarschool. En dat is – ondanks de schandalen waaronder ook deze beroepsgroep de afgelopen decennia gebukt is gegaan – altijd zo gebleven. De drempel tot het kantoor van deze notabel is mij zelfs op kernmomenten van het leven te hoog. Zo verzamel ik al enige tijd moed om – op advies van een zakelijk ingestelde zus – een erfbelasting-besparend testament op te laten stellen. Dat leek vooral mijn eega – die zich na het scheuren van mijn aorta twee jaar geleden opmerkelijk snel heeft verzoend met de gedachte dat ik geen honderd word – een uitstekend idee, maar ik zie op tegen het verblijf in die zwaar gelambriseerde werkruimte waar nog de verschraalde lucht van sigaren en Franse cognac hangt.

Maar nu kunnen consumenten met notarisvrees via de HEMA een standaard samenlevingscontract of testament regelen. Op de website van het grootwinkelbedrijf vind je – tussen ‘school en kantoor’ en ‘mobiel’ en boven de aanbiedingen voor het leukste houten speelgoed en kinderjeans – de button ‘Verzekeringen en notaris’. Zolang alles maar simpel en overzichtelijk is – ‘That’s me’, wil ik maar zeggen – kun je met een Hema-testamentje of samenlevingscontractje prima uit de voeten. Bij de hypotheekaktes die ik bij leven heb laten opstellen, had ik tenslotte ook altijd de indruk dat er een sjabloontje werd uitgeprint waarop alleen mijn naam, adres en het door de Rabobank bedachte Libor rentepercentage kon worden ingevuld.

Als je bij de Hema alles online hebt geregeld, moet je de uiteindelijke handtekening nog wel zetten in een heus notariskantoor, waarvan de HEMA er inmiddels een stuk of dertig heeft geselecteerd.

Ik hoop heel erg dat het daar naar warme worst ruikt.

Uit de krant van 31 oktober 2013.