Lange tijd heb ik gedacht dat ik de enige was, een wetenschap die gepaard ging met eenzaamheid, vertwijfeling en middernachtelijke huilbuien. Maar zaterdag, tijdens Mooi Weer De Leeuw, zag ik opeens een collega, een lotgenoot eigenlijk, iemand met dezelfde aanleg en gedrevenheid. Zelfs mijn grootste critica – de vrouw die al meer dan 25 jaar aan mijn zijde vertoeft – kon een blik van herkenning niet onderdrukken. ,,Kijk daar heb je er nog een”, smaalde ze. ,,Zo’n vaatwasserinruimdeskundige.”
Vooral vrouwen hebben geen hoge pet van ons op. Mijn collega was middels Mooi Weer De Leeuw ingehuurd door een wanhopige man, die zijn echtgenote voor het oog van de tv-camera’s wilde laten demonstreren hoe de vaatwasser het best kan worden volgestouwd. Alsof ik naar Rondom Tien keek, zulke schokgolven van herkenning zag ik op mij afrollen. Elke avond moest de ongelukkige, als hij thuiskwam na een dag van hard werken, de vaatwasser in feite weer compleet leeghalen omdat zijn wederhelft er in was geslaagd met drie koffiekopjes en vier sherryglazen de machine zodanig onhandig in te richten dat er geen boterhambordje meer bij kon.
Het stouwen van lading is van oudsher mannenwerk. Dat was al zo in de tijd van de VOC en zelfs nu nog, met alle techniek die ons ter beschikking staat, is het aan boord van een schip nog steeds de stuurmán die hiervoor de verantwoordelijkheid draagt. De enkele keer dat je een tanker in tweeën gebroken aan een kade ziet liggen, kun je er donder op zeggen dat een stuurvrouw toezicht op het laden en lossen heeft gehad. (Nee, dit is geen mannenprietpraat: ik ben voornemens mijn bevindingen binnen afzienbare termijn te publiceren in de gezaghebbende The Scientist.)
De echtelijke twisten waartoe het inruimen van vuil serviesgoed in mijn eigen gezin aanleiding geeft, openbaren zich doorgaans pas als wij in bed liggen. Op momenten dat ik als vaatwasserinruimdeskundige even de teugels laat vieren, word ik gewekt door het monotone gebonk van de vinnen die tegen een verkeerd geplaatste pollepel of een te hoog opgetaste glazen schaal slaan. Zuchtend en steunend over zoveel onbenul mag ik dan de sponde verlaten om halverwege het programma ‘Normaal’ (55 graden) met beslagen brillenglazen te redden wat er nog te redden valt. Ook op dit soort momenten hunker ik als vaatwasserinruimdeskundige tevergeefs naar erkenning. Als ik verkleumd weer terugschuif onder de klamme lappen, wordt mij toegevoegd ‘waar ik me in hemelsnaam druk om maak; jouw gesnurk is tien keer erger’.
Als gezin hebben we toch al een moeilijke vaatwasperiode achter de rug. Bijna drie weken lang hebben we gekampeerd in eigen huis omdat onze tien jaar oude Miele eerst het water niet wilde wegspoelen, vervolgens weigerde op te warmen en uiteindelijk geen water meer innam, waardoor de vatenkwast en vloeibaar Dreft – artikelen die onze nazaten kennen uit ons verblijf in de caravan – eraan te pas moeten komen. Op dit soort momenten werd mijn vaatwasdeskundigheid wel erkend, in die zin dat ik elke avond als het gezinslulletje de afwas stond te doen terwijl vrouw en kinderen na het eten schielijk naar zolder verdwenen om daar hun dartcompetitie af te werken.
Nadat de machine in drie tijdrovende sessies was gerepareerd, had ik als vaatwasserinruimdeskundige moeite alles weer zoals vroeger op zijn vertrouwde plek te krijgen. ,,Het lijkt wel of we in het middenrek minder ruimte hebben dan voorheen”, had mijn eega al een paar keer gezegd. En inderdaad, allerlei hoge glazen pasten er opeens niet meer in. Tevergeefs had ik dit probleem al enkele keren bestudeerd, om het – na het uitblijven van een oplossing – maar te ontkennen. ,,Ben je gek, dat lijkt maar zo.”
Totdat mijn collega bij Mooi Weer De Leeuw ergens halverwege zijn demonstratie twee handgrepen aan de zijkanten vastpakte en het middenrek in een soepele beweging flink wat lager zette. Met een triomfantelijk gezicht stond mijn vrouw op van de bank, liep naar de keuken, deed onze vaatwasser open en herhaalde de zojuist gedemonstreerde handeling. De rest van de avond leken de bordjes definitief verhangen.
Zo ben je nog een vaatwasserinruimdeskundige.
En zo ben je weer een prutser.
Uit de krant van 17 maart 2009.
Reacties kunnen niet achtergelaten worden op dit moment.