Doping,,Je weet dat we vijf katten hebben, hè? Dan kom je nog wel eens bij de dierenarts. Steriliseren, ontwormen, een knauw bij een katergevecht, man, mijn halve pensioen breng ik bij die gozer. Bij ons in Spanje is het twee keer per werkdag spreekuur. Maar voor spoedgevallen of wanneer je iets vergeten bent, kun je ook voor en na die tijd terecht.

Het zal twee jaar geleden zijn geweest dat ik rond half vijf toch in de buurt was en dacht: laat ik de medicijnen tegen blaasgruis even afhalen. De deur van de praktijk is open, ik loop naar binnen en wat denk je dat ik in de wachtkamer zie staan? De trainingsfiets van die Rus, die hier een paar dorpen verderop woont. Zijn naam staat op het frame. Later hoor ik fluisteren dat die dierenarts zijn buurman is.

Hijzelf is nergens te bekennen, maar er klinkt wel gemompel achter de deur van de spreekkamer. Na tien minuten komt hij naar buiten, in zijn wielerkloffie. Chagrijnig knikje naar mij, pakt zijn fiets en weg is ‘ie. Pas als de dierenarts mijn naam roept, besef ik dat ik al die tijd naar de bovenbenen van de Rus heb staan kijken. Wat een poten heeft die vent! Opgezwollen, dikke aderen er bovenop. Net een vleesstier.

Nou heeft mijn buurvrouw, die Engelse van wie de man een tijdje geleden is overleden, een hondje met een afwijking aan zijn rug. Beestje kan nauwelijks lopen. Hartstikke zielig. Maar op de dagen dat hij door de dierenarts is behandeld met injecties, springt hij over je kop heen.

Achteraf zeg je: één en één is twee, maar bij mij begon het pas te dagen toen ik een tijdje later in de krant las dat de Rus was geschorst. Verdacht van doping, rare bloedwaarden, verdachte stoffen, kortom, foute boel. Maar een hoop juridisch getouwtrek en meer dan een half jaar later, wordt ie vrijgesproken door het CAS, het hof van arbitrage voor de sport. De positieve test zou het gevolg zijn van ‘medische redenen’.

Nu wil het geval dat ik die Rus een paar weken geleden weer op zijn fiets voorbij zie komen, toen ik op het terras bij Bar Juan’s zat, tegenover de dierenarts. Hij rijdt de praktijk met een stalen gezicht voorbij. De schrik zit er kennelijk goed in.

En wat me opvalt? Geen bovenbenen meer over.

Dus als ik je een tip mag geven voor het Tourspel van de krant: die Rus kun je schrappen.

En, o ja, het hondje van de buurvrouw is dood. Het werd de weduwe allemaal te duur.”

 

Uit de krant van 27 juni 2013.