Het is al erg genoeg dat ik mezelf aan mijn eigen goede voornemens moet houden, maar nu krijg ik die van een tweede generatie ook nog in de maag gesplitst. ,,Je zoon wil in het nieuwe jaar weer met jou gaan wielrennen”, zegt mijn wederhelft, die doorgaans uitstekend weet wat goed is voor een ander. De goede voornemens zijn al enige tijd aan inflatie onderhevig. De meeste sneuvelen al in de nieuwjaarsnacht (‘Ik zal mijn vrouw niet meer slaan’, Rafael van der Vaart), een enkele haalt het tot het eind van de eerste week van januari, als het nieuwe abonnement voor een heel jaar sportschool wordt afgeschreven.