Tegenwoordig maken de jongelui er weer een hele heisa van, maar in mijn tijd was het nog de notaris die je aanzette tot een huwelijksaanzoek. Toen ik met mijn toenmalige vriendin een huis kocht en informeerde hoe je dat als samenwonenden het best juridisch kon dichttimmeren, keek hij ons over zijn halve brilletje aan en zei: ,,Ik geef u sterk in overweging om te gaan trouwen.” Ja, ik wil, reageerde ik toen maar, en adviseerde de vrouw met wie ik inmiddels dertig jaar lief en wat klein leed deel, om belastingtechnische redenen hetzelfde te doen.

Meer lezen