Met argusogen kijkt ze naar de caravan waaruit – behalve een slinger om de pootjes uit te draaien, een schotel en 25 meter elektriciteitsdraad – ook meteen twee plastic minidoeltjes tevoorschijn komen. Een half uur lang blijft ze onopvallend rondhangen totdat alles waterpas en op de Astra-satelliet gericht staat, waarna haar eerste moment van glorie aanbreekt. Nog voordat de aftrap is verricht voor de eerste wedstrijd tussen de jeugd (twee neefjes, mijn dochter en mijn zoon) en de bejaarden (zoals mijn vrouw, mijn zwager en ik door de tegenstander worden aangeduid) wordt ons in afgemeten Duits duidelijk gemaakt dat balspelen hier niet zijn toegestaan. Ik laat me tevreden in mijn ligstoel zakken. ,,Ik zei toch dat dit een kindonvriendelijke camping was? Kan iemand even m’n boek en een bokbiertje aangeven?”

Meer lezen