Om de uitkomst van bepaalde processen te voorspellen, hoef je bij ons thuis geen natuurkundige te zijn. Als mijn dochter met een vriendin naar haar kamer loopt en een minuut later wordt gevolgd door mijn zoon, tel ik in gedachte al terug van tien naar nul. Bij nul – ik hoef niet eens naar zolder om het te controleren – loopt hij ongevraagd bij de meiden binnen, vraagt wat ze aan het doen zijn, hoort dat hij moet ophoepelen, weigert hieraan gehoor te geven, krijgt een boek naar zijn hoofd gesmeten, gooit wat terug en wordt uiteindelijk bij kop en kont naar buiten gewerkt. Pas dan is het ook voor mij altijd even afwachten: óf hij begint te janken óf hij steekt zijn repertoire van nieuw verworven scheldwoorden af.

Meer lezen