Het regelmatige werkwoord ‘bepalen’ mag zich bij ons opeens in een opmerkelijke populariteit verheugen. Het zal ongetwijfeld begonnen zijn met de vaststelling van zijn moeder dat ‘ik in dit huis bepaal wat er gebeurt, en niet jij’, waarop hij zich verontwaardigd afvroeg waarom hij ‘hier nooit eens iets mag bepalen’. En sindsdien geldt het als een van de meest vervoegde werkwoorden van mijn zoon (7). ‘Dat hoef jij niet steeds te bepalen!’ (bij een aansporing om naar bed te gaan). ‘Dat bepaal ík nu een keer!’ (als hij trek heeft in chips op een voor ons ongelegen tijdstip). ‘Wie heeft dit nu weer bepaald?’ (als we iets eten wat hij absoluut niet door zijn keel krijgt).

Meer lezen