Als ik haar vijf minuten lang verbaal – maar tevergeefs – duidelijk heb gemaakt dat er in de zes meter van ons huis naar de schuur geen enkel gevaar valt te duchten, wordt het tijd voor een demonstratie. Ik loop van het terras bij de achterdeur het nauwe paadje op, passeer de boom die midden in een cirkel van klinkertjes staat en loop onder de pergola met de blauwe regen, die onze tuin in tweeën deelt. “Zie je wel dat…”, wil ik zeggen, als opeens een kleverig masker over mijn gezicht wordt strakgetrokken, mijn oogleden en lippen zich vullen met een slijmerige substantie en ik in mijn ooghoek nog net iets gestreepts en harigs zie wegschieten. “Zie je wel dat hier spinnen zitten”, zegt mijn dochter (12).

Meer lezen