Nauw verbonden met de heroïek van het wielrennen zijn de valpartijen. Van de Tour de France van 2011 beklijft niet de overwinning van de kleurloze Cadel Evans, maar de kont van Johnny Hoogerland nadat hij uit het prikkeldraad is geknipt. Daar houd ik me maar aan vast, als ik bloedend uit minimaal vijf indrukwekkende wonden een beetje beteuterd naast mijn racefiets sta. Ook nog een slag in mijn wiel en een lekke band, zie ik. Waar blijft de materiaalwagen, als je hem nodig hebt? En de Tourarts?

Meer lezen