Onder degenen aan wie mijn vader op zijn sterfbed een afscheidsbrief stuurde, was Dirk Kuijt. Mijn pa was een grote fan van Dirk, zijn plaatsgenoot, de visserszoon in wie hij – zelf oud-visser – de kracht, de werklust en de onverzettelijkheid bewonderde. Bij de brief deed mijn vader een exemplaar van zijn boek waarin hij verhalen uit de visserijwereld vastlegde: Vissersbloed. Dat heeft Kuijt ook, tenslotte. Dirk belde een dag later op om te bedanken en ze hadden volgens mijn vader een fijn en warm gesprek. In de paar weken dat hij nog leefde, werd hij een nóg grotere Dirk Kuijt-fan. En ik ook.

Meer lezen