De hel, dat zijn de kinderen van anderen. Deze verfijning van een uitspraak van filosoof en schrijver Jean-Paul Sartre ligt ten grondslag aan een nieuwe ontwikkeling in de reis- en recreatiebranche. Het gejank, gejengel en gedrein van geluierde of in de peuterpubertijd verkerende medepassagiers beu, kiezen steeds meer consumenten voor een vlucht in de kindvrije zone van een toestel van budgetmaatschappij Scoot naar een kindvrij hotel met een kindvrij restaurant, een kindvrij zwembad of een kindvrij privéstrand. Reisorganisaties kunnen de explosieve vraag amper bijbenen.
Van een kampeervakantie in Devon (Engeland) weet ik dat daar al vijftien jaar geleden campings bestonden waar bij de entree de Britse variant van het bordje ‘Slegs vir volwassenen’ aan een boom was gespijkerd. Onze rentenierende metgezellen – die er bewust voor hebben gekozen om hun leven te laten ruïneren door zes katten – waren er destijds al erg opgetogen over.
En toegegeven, geen beter voorbehoedmiddel – ik kan het alle aspirant-ouders en opvoeders aanraden – dan een verblijf van een paar weken op een kindvriendelijke camping met de kampeervariant van de cliniclowns: het animatieteam. Twee weken lang heb ik elke avond stipt om 18.30 uur twee aan obesitas lijdende ex-majorettes met een luidsprekerbox en een microfoon uit een elektrisch karretje zien stappen, om op het basketbalveld tegenover onze caravan de minidisco af te werken.
Theo Theo, Hokey Cokey, Hoofd, schouders, knie en teen en de Tschu Tschu Wa.
Ja, ik ken alle klassiekers inmiddels uit mijn hoofd.
De doelgroep voor kindvrije vakanties schijnt vooral te bestaan uit wat oudere echtparen van wie het nageslacht inmiddels het huis uit is, waarmee de stelling ‘Geen fellere anti dan een ex’ maar weer eens wordt onderschreven. Maar ook jonge stellen die het kroost bij opa en oma hebben gedumpt om zich lekker romantisch op elkaar te richten, kiezen bewust voor een verblijf in een boven de 18-resort.
Voor wie deze vorm van apartheid net even te ver gaat, zijn er ook hotels met dubbele voorzieningen: een zwembad voor volwassenen, maar ook eentje voor de kinderen.
Zelf kijk ik uit naar de kindvrije supermarkt, waar je boodschappen kunt doen zonder het hysterische gekrijs van verwende mormels die door hun ouders gedwongen worden om gezinsverpakkingen Haribo en Twix in de schappen terug te zetten.
Bij Ikea hebben ze dat al decennialang begrepen door koters bij de entree op te vangen in wat – ironisch genoeg – het Kinderparadijs heet.
De samenleving is rijp voor het kindvrije paradijs.
Uit de krant van 29 augustus 2013
Reacties kunnen niet achtergelaten worden op dit moment.