Het zijn emoties die je tegenkomt in rapportages van het Bureau Slachtofferhulp. De radeloosheid, de ontreddering en het verslagen gevoel van mensen die voor het eerst hun door inbrekers bezochte woonkamer binnenstappen. Alles wat hen vertrouwd en dierbaar was, is van zijn plek. Aangetast. Geschonden. Overhoop gehaald. Het zijn grote woorden die je normaal gesproken onaangedaan tot je neemt. Totdat je er zelf mee te maken krijgt. Mijn dochter (12) en ik staan op de drempel van onze woonkamer, die van zijn vertrouwdheid is ontdaan. “Wat is er gebeurd?”, vraag ik, met verstikte stem. Haar antwoord is niet alleen omkleed met die mengeling van wanhoop en vertwijfeling die ik zojuist beschreef. Er klinkt ook woede in door. “Mama heeft de kamer veranderd!”

Meer lezen